Rozdział 3

Z dedykiem dla obserwatorów tego bloga <3.

- Wstawaj, leniu! - wydarła się na całe gardło Nicole, rzucając w Lunę wielką, białą poduchą. Przyjaciółka niechętnie podniosła głowę, mierząc winowajczynię gniewnym spojrzeniem. Chwyciła leżącą obok poduszkę i posłała ją w stronę rudowłosej. Ta bez problemu złapała ją w locie i odesłała prosto do rąk Luny.
- Poważnie, zrobiło się już późno.
- Spóźnianie się pierwszego dnia w szkole to tradycja - odparła blondynka, wygrzebując z walizki kolczyki-rzodkiewki.
- Wiem, ale w tym roku w poniedziałki pierwsze mamy eliksiry - westchnęła Nicole, siadając na łóżku obok przyjaciółki.
- Co? Ze Snapem? Nie wierzę. Po prostu nie wierzę!
- Och, nie. Jak zwykle nie uważałaś na uczcie. Mamy nowego nauczyciela, Slughorna. - Nicole westchnęła teatralnie.
- Przecież wiesz, że mnie tam nie było.
- Aaa... racja. Byłaś z Potterem.
- Miał drobny wypadek. To moja wina?
- Jasne, że nie. A teraz pospiesz się. Nie chcę podpaść nowemu nauczycielowi.
Po tych słowach obydwie wybiegły na korytarz i popędziły schodami na dół.

***

  Maggi Thread ze zniecierpliwieniem uderzała piórem w ławkę, odliczając sekundy do końca lekcji transmutacji. Profesor McGonagall wygłaszała swoje święte mądrości, a Maggi jak zwykle nie zamierzała ich słuchać. Nadal nie mogła uwierzyć w to, że jeszcze traci czas na te głupie lekcje. Transmutacja nigdy nie była jej pasją, ale jakimś cudem miała wybitny na sumach z tego właśnie przedmiotu i gdy tylko zobaczyła to jej kochana rodzinka, od razu zapisali ją na transmutację w klasie szóstej. Dziewczyna szybkim ruchem odrzuciła do tyłu długie, kasztanowe włosy i zamknęła Poradnik transmutacji dla zaawansowanych. Dałaby wszystko, by teraz siedzieć w pokoju wspólnym Slytherinu i spędzać czas z przyjaciółkami. Nagle poczuła jak coś małego uderza ją w plecy. Odwrócił głowę i zobaczyła uśmiechającego się znacząco Cartera. Dziewczyna udała, że spada jej pióro i jakby od niechcenia schyliła się po karteczkę. Rozwinęła ją i zaczęła szybko jeździć oczami po żółtym pergaminie.
"Co dzisiaj robisz? Może wyskoczmy gdzieś razem?"
Ślizgonka przewróciła oczami, zmięła karteczkę i posłała ją w stronę kosza. Usłyszała chichoty koleżanek i ponure westchnięcie Cartera. Nie jej wina, że według niej był dziecinnym głupkiem, z którym na pewno nigdy by się nie umówiła. Reszta lekcji jakoś jej minęła. Zero karteczek, zero Cartera. Gdy tylko McGonagall pozwoliła im opuścić klasę, Maggi zerwała się na równe nogi i pognała do drzwi.
- Gdzie tak pędzisz? - Poczuła czyjąś dłoń na swoim ramieniu.
- Carter, jestem zajęta. Muszę coś zrobić.
- Aha... czyli będziesz "coś robić" przez 365 dni w roku, tak?
- Jak ty mnie rozumiesz. - Wyrwała mu się i szybkim krokiem ruszyła przez korytarz.
Chłopak dogonił ją bez trudu.
- Wiesz, mam takie dziwne przeczucie, że nie chcesz spędzać ze mną czasu. - Zaczął iść tyłem by patrzyć jej w oczy.
- Jesteś bardzo bystry - warknęła.
- A ty jesteś bardzo zła. - Udał zmartwienie.
Wywróciła oczami. Jak zwykle chłopakowi udało się wyprowadzić ją z równowagi.
- Naprawdę, muszę się z kimś zobaczyć. - Skręciła w bok. Carter okazał się za wolny i z hukiem walnął plecami o ścianę.
Dziewczyna skorzystała z okazji i wślizgnęła się cicho do toalety dziewcząt.

***

  Czarnowłosy chłopak spokojnie wchodził po schodach, kierując się w stronę pokoju wspólnego Gryffindoru. 

- Harry. - Odwrócił się na dźwięk swojego imienia.

Pomachał do idącej w jego stronę dziewczyny o pięknych czekoladowych oczach i z długimi, opadającymi na ramiona kręconymi włosami.

- Cześć - przywitał się chłopak, poprawiając okulary. - Nie jesteś na zajęciach?
- Nie rozumiem, czemu cię to tak dziwi - odparła na widok jego miny.

- Tak jakoś... coś się stało?
-Pomyślałam, że może ci się przydać. - Dziewczyna wcisnęła mu do ręki pożółkły kawałek pergaminu. - Zostawiłeś to w przedziale.
Harry szybko schował Mapę Huncwotów* do kieszeni i wymamrotał "dzięki". 
- Spoko. A właśnie. Hasło do wspólnego to odwaga.
Hermiona zaczęła wchodzić po schodach przeskakując po dwa stopnie naraz. 
- Pospiesz się. Ron na nas czeka.

--------------------------------------------------
Poprawienie błędów: Vanes z http://betowanie.blogspot.com/

 
I tak oto napisałam trzeci rozdział. Jak dla mnie nie jest nawet taki zły. Liczę, że następny będzie dłuższy ;).

Tłumaczenia w Słowniczku.

Pozdrawiam i do następnego rozdziału.